کد مطلب:19622 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

ديدگاه قرآن درباره غيبت و تحليل آن چيست ؟

در سوره حجرات آمده است : « ولايغتب بعضكم بعضا . . . ؛ هيچيك از شما ديگري را غيبت نكند ، آيا كسي از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد ؟ » .
{P - سوره حجرات ، آيه 12 . P}
امّا تحليل قرآني : غيبت با دهان از ديگران كم كردن و از آنها كندن است ، كه تمثيل خوردن گوشت برادر مرده بدان اشاره دارد . غيبت اين است كه به گونه اي درباره كسي حرف بزنيم كه در نظر مخاطبمان شكسته شود و حقير و خفيف گردد . پس آنجا كه از او كم نكنيم و بر او بيفزاييم ، حتي اگر راضي نباشد ، غيبت نيست . همانطور كه اگر مخاطبمان از عيب آن شخص مطلع باشد . باز غيبت نيست .
ريشه غيبت از خودنمايي ، شيرين زبان ، وقت كشي ، عادت ، غضب ، نفرت و عجز از برخورد با طرف مقابل مي باشد .
به مفاد اين آيه شريف عامل بازدارنده غيبت ، ايمان ، محبت و اخوّت است ؛ زيرا ما كسي را كه دوست داريم و به خود منسوب مي دانيم ، تحقير نمي كنيم . حتي نمي خواهيم كسي از مشكلات مشخصي مورد علاقه آگاه شود ؛ چون حقارت شخص محبوب از دو جهت بر ما گران مي آيد : 1 . نسبت او با ما ؛ 2 . محبت و علاقه ما به او ؛ بنابراين در آيه مذكور بر عناصر ايمان و عشق و اخوت تكيه مي شود .
عشق به خدا ما را با ديگران كه با خدا پيوند دارند ، پيوند مي دهد و همين ايمان ، اخوت و نسبت را به وجود مي آورد ، چون آنها كه از جام محبت خدا سرشار شده اند ، حتي اگر از يك مادر هم شير ننوشيده باشند و زير يك سقف نخوابيده باشند ، برادر و منسوب به يكديگر هستند .